Je kunt alle foto's bekijken: klik hier
If you want to see all our pictures: click here
maandag 4 mei 2009
vrijdag 17 april 2009
Today we drive into the Canadian Rockies. The mountains are completely covered with clouds so the views are not that spectacular. When we arrive at Rogers pass we see how much snow actually has fallen in the last months (they tell us Canada has had an extreme winter) – we have to walk in a corridor of snow to enter the visitor centre. We decide to drive to Lake Louise. Once we passed Rogers Pass, the sun is shining brightly and we can now see how impressive the Rockies actually are. When the sun shines on those snow covered mountains, you really can only look at it in complete silence. We head towards Lake Louise and find ourselves a spot on the year round open National Park campground. Tents can not stay at this campground, because bears may attack people sleeping in a tent. From the 15th of May there is a special campground for tents, completely electrified.
We hiked to Lake Louise, famous for is blue colour but now covered with white snow. The trail is only 30cm broad– if you step aside your feet ends 75cm deeper in the snow. While we are walking we realise we have fresh bread in our backpack. This is like swimming in a lake full of salties or walking in a park full of lions and elephants. Bears smell food miles away. After reading the safety procedures, we realise how stupid we are. When we arrive at the lake – safely - we decide to throw the bread in a bear proof bin – we do not want to take any risks.
The lake is bathing in the sun, only 5 minutes later the clouds just fall into lake and it begins to snow heavily. When we arrive back in the town, the sun is shining brightly. Weather in the mountains is really unpredictable.
We finallly head to Banff a town in the middle of the Rockies. The National park Campground is really huge - it can accommodate more then 800 tents and trailers. Now we can only use the winter camping area - which looks more to a parking lot then a campground. But we find a most wonderful spot where we have a view on the impressive mountains around us. We take several hikes, one of them is to the summit of Tunnel mountain, 1690 meter high - only a 3 km hike. On top of it you can imagine the view you get. The call this mountain tunnel mountain because they wanted to dig a tunnel right through this mountain, only leter they decide to move the track around the mountain, but since that day they call this small mountain tunnel moutain. We've also hiked to the spring, the smell is just awfull (bad eggs) - you can't imagine that people use to bathe in this water. It's even lightly radio active. Can't be healthy. Maybe that's why they closed it for the public. Meanwhile the sun is shining brightly and we are even a little bit sun burned.
We have driven 1500 km and the mororhome has consumed 400 liter gazoline. Luckely our motorhome at home only would have consumed 150 liter. Are we glad about this!
We hiked to Lake Louise, famous for is blue colour but now covered with white snow. The trail is only 30cm broad– if you step aside your feet ends 75cm deeper in the snow. While we are walking we realise we have fresh bread in our backpack. This is like swimming in a lake full of salties or walking in a park full of lions and elephants. Bears smell food miles away. After reading the safety procedures, we realise how stupid we are. When we arrive at the lake – safely - we decide to throw the bread in a bear proof bin – we do not want to take any risks.
The lake is bathing in the sun, only 5 minutes later the clouds just fall into lake and it begins to snow heavily. When we arrive back in the town, the sun is shining brightly. Weather in the mountains is really unpredictable.
We finallly head to Banff a town in the middle of the Rockies. The National park Campground is really huge - it can accommodate more then 800 tents and trailers. Now we can only use the winter camping area - which looks more to a parking lot then a campground. But we find a most wonderful spot where we have a view on the impressive mountains around us. We take several hikes, one of them is to the summit of Tunnel mountain, 1690 meter high - only a 3 km hike. On top of it you can imagine the view you get. The call this mountain tunnel mountain because they wanted to dig a tunnel right through this mountain, only leter they decide to move the track around the mountain, but since that day they call this small mountain tunnel moutain. We've also hiked to the spring, the smell is just awfull (bad eggs) - you can't imagine that people use to bathe in this water. It's even lightly radio active. Can't be healthy. Maybe that's why they closed it for the public. Meanwhile the sun is shining brightly and we are even a little bit sun burned.
We have driven 1500 km and the mororhome has consumed 400 liter gazoline. Luckely our motorhome at home only would have consumed 150 liter. Are we glad about this!
DAG 10
Vanmorgen vroeg (jawel) opgestaan en gezien het goed weer was (het regende toch niet) meteen alles in gereedheid gebracht om onze trip door de bergen aan te vangen. Nog vlug op internet gekeken en de zichtbaarheid is goed. Dus vlug vertrekken.
De bergen zitten in de wolken, dus veel zien we niet.
Wanneer we op Rogers pass toekomen merken we hoeveel sneeuw er ligt. Om naar het visitor center te gaan moeten we door een haag van sneeuw gaan. Mensen komen hun permit halen om te snowboarden, snowmobile, cross country ski – allemaal niets voor ons dus. We rijden verder en eenmaal voorbij de pas schijnt de zon, nu zien we de Rockies pas echt in hun volle glorie. We rijden Glacier NP uit en rijden Yoho NP in. Vandaar is het slechts een steenworp naar Banff NP. We stoppen in Lake Louise, een gehuchtje met een camperplaats. Tenten mogen vanaf april niet meer op de campground staan omdat de beren wel eens 's nachts iemand in een tent zouden kunnen aanvallen. Vanaf 15 mei kunnen de tentjes in een aparte campground staan die helemaal electric fenced is zodat de beren er niet bij kunnen. Zalig, niet. De campground werkt met self registration. Eerst plaatsje zoeken, creditcard papiertje invullen, in envelop stoppen en in brievenbus steken. Zo simpel gaat het hier. De plaatsen zijn door een sneeuwruimer vrijgemaakt, best want naast ons ligt zo'n 75cm sneeuw.
We besluiten eerst een wandeling naar Lake Louise te maken, volgens informatiedienst best met sneeuwschoenen (je weet wel van die tennisraketten onder je schoenen) maar het is ook mogelijk zonder. We kopen nog eerst brood en vertrekken voor de 4 km trail. Langs een pad van 30cm wandelen we – vanaf je een stap buiten die 30cm doet zak je zomaar eventjes 75 cm diep in de sneeuw – wat zeer grappig is bij een ander maar niet als je het zelf meemaakt. De trail gaat steeds bergop en in de sneeuw is dit behoorlijk lastig, zeker omdat je af en toe eens de dieperik ingaat. Plots daagt het mij dat er hier natuurlijk beren (ook grizzly) zitten en dat wij aan het wandelen zijn met brood in onze backpack. Zeer slim! Lap straks staat hier een beer voor onze neus. Net zoals de olifanten in Zuid-Afrika wil je deze het liefst NIET tegenkomen (ondanks alle mooie plaatjes dit oplevert – het zijn en blijven agressieve levensbedreigende beesten)
Veilig aangekomen aan Lake Louise besluiten we om toch maar de broodjes in een bear proof bin te stoppen en geen risico's te nemen. (je weet wel geen tentjes omwille van bear attacks). Alhoewel als het aan Nico alleen lag, zouden we nu broodjes zitten eten. Hij heeft natuurlijk een wijfie die wat meer de poepers heeft – ja ook daar moet hij mee leren leven hé.
Lake Louise is gekend voor zijn smaragd blauwe kleur – maar niet in de winter want dan is ze wit van de sneeuw. Terwijl we daar zitten schijnt de zon, maar geen 5 minuten later vallen enkele wolken het meer in en begint het hevig te sneeuwen. Terug naar beneden zeker? Maar nu zonder broodjes en dus bear proof. Een stuk van de trail is echt voetje voor voetje zetten – de trail is amper 20 cm breed – een stap verkeerd en je zakt de dieperik in. Terug in het stadje drinken we eerst een koffie (ik met swiss chocolat taste – heerlijk) en kopen we wijn en bier. (Alberta pilsner???)
Terug op de campground neem ik een douche in de verwarmde toiletruimte. (nico gaat erna en heeft alleen lauw water – maar ik had heerlijk heet water, hi hi)
Et voila spaghetti klaargemaakt en dit verslag getypt.
Volgens het weerbericht zakt de temperatuur hier tot -9 graden.
DAG 11
Deze morgen iets later opgestaan – ah ja want we hebben gisteren de klok 1 uur moeten doordraaien. Dus in plaats van 7u, is het nu 8u. Het is grijs en het sneeuwt. We besluiten om door te rijden naar Banff via de Bow Valley Road. Van 18u tot 9u mag je hier niet rijden om de dieren wat meer vrijheid te geven. Om 9u30 rijden we, hopend om nog wat wilde beesties tegen te komen maar behalve veel sneeuw en zeer weinig andere voertuigen is het dus zeer rustig langs de weg. In Banff aangekomen rijden we naar de National Park campground - het lijkt eerder op een parking dan op een campground. Weeral zijn we ontgoocheld in de campgrounds van Canada. We rijden terug naar de stad, doen de laatste aankopen in Safeway en maken een wandeling (Fenland trail) – door de bossen maar weer maar 2,4 km lang (geef toe dit is geen hike). We besluiten om eerst het stadje te bezoeken, maar het begint nu echt heel intens te sneeuwen. Even Starbucks koffie drinken en we komen buiten en de zon lacht ons vrolijk toe. Op naar de campground (of was het een parking?) We middagmalen en beginnen aan onze tweede wandeling – de Hoodoos -Bow Valley Trail. De trail is niet te vinden dus wandelen op goed geluk naar de vallei en jawel zonder het te beseffen zitten we op de juiste trail richting Bows Falls. Aan de falls hebben ze een gedrocht van een hotel gezet – ze zijn blijkbaar zot van mastodont van hotel in de vorm van een chateau (dit is al de derde die we zien) maar werkelijk vreselijk – wie poot zoiets neer (of neen wie geeft hier een vergunning voor). De falls zijn mooi en nog steeds wat bevroren.
We eindigen met een koffie in starbucks in de hoop dat er wifi is, maar deze is alleen voor klanten met een starbucks kaart en deze heb ik dus niet.
Dan maar verslagje afwerken.
DAG 12:
Vandaag begint de dag mooi. We trekken nog eerst de bergen in: naar de summit van Tunnel Mountain. Een klim van 3 km tot op 1690meter hoogte. Het uitzicht is adembenemend mooi. In de zon kijken we naar de bergen die ons aan beide kanten omgeven. We wandelen terug en vertrekken naar onze laatste stopplaats op 90 km van Calgary. Bow Valley Provincial Park, Willow Creek. De Provincial Park camping is open maar ligt letterlijk naast de autostrade, geen boompje, volledig leeg en geen water wegens vriestemperaturen. Nog even naar visitor centrum maar ook deze is gesloten. We keren 40 km terug naar Banff en gaan terug op ons plaatsje met uitzicht op de bergen staan.
In Revelstoke het laatste boek van Jonathan Kellerman gekocht, in de zon begin ik deze te lezen. Maar lang duurt het niet want de wolkjes trekken elkaar aan en eenmaal de zon weg is, voel je vlug de koude. Terug naar binnen. Nico trekt er alleen op uit en komt enthusiast terug: hij heeft twee elks gezien. Ondertussen grazen twee white tailed deers voor onze camper en lees ik blz 402 van Bones (uit!)
Vanmorgen vroeg (jawel) opgestaan en gezien het goed weer was (het regende toch niet) meteen alles in gereedheid gebracht om onze trip door de bergen aan te vangen. Nog vlug op internet gekeken en de zichtbaarheid is goed. Dus vlug vertrekken.
De bergen zitten in de wolken, dus veel zien we niet.
Wanneer we op Rogers pass toekomen merken we hoeveel sneeuw er ligt. Om naar het visitor center te gaan moeten we door een haag van sneeuw gaan. Mensen komen hun permit halen om te snowboarden, snowmobile, cross country ski – allemaal niets voor ons dus. We rijden verder en eenmaal voorbij de pas schijnt de zon, nu zien we de Rockies pas echt in hun volle glorie. We rijden Glacier NP uit en rijden Yoho NP in. Vandaar is het slechts een steenworp naar Banff NP. We stoppen in Lake Louise, een gehuchtje met een camperplaats. Tenten mogen vanaf april niet meer op de campground staan omdat de beren wel eens 's nachts iemand in een tent zouden kunnen aanvallen. Vanaf 15 mei kunnen de tentjes in een aparte campground staan die helemaal electric fenced is zodat de beren er niet bij kunnen. Zalig, niet. De campground werkt met self registration. Eerst plaatsje zoeken, creditcard papiertje invullen, in envelop stoppen en in brievenbus steken. Zo simpel gaat het hier. De plaatsen zijn door een sneeuwruimer vrijgemaakt, best want naast ons ligt zo'n 75cm sneeuw.
We besluiten eerst een wandeling naar Lake Louise te maken, volgens informatiedienst best met sneeuwschoenen (je weet wel van die tennisraketten onder je schoenen) maar het is ook mogelijk zonder. We kopen nog eerst brood en vertrekken voor de 4 km trail. Langs een pad van 30cm wandelen we – vanaf je een stap buiten die 30cm doet zak je zomaar eventjes 75 cm diep in de sneeuw – wat zeer grappig is bij een ander maar niet als je het zelf meemaakt. De trail gaat steeds bergop en in de sneeuw is dit behoorlijk lastig, zeker omdat je af en toe eens de dieperik ingaat. Plots daagt het mij dat er hier natuurlijk beren (ook grizzly) zitten en dat wij aan het wandelen zijn met brood in onze backpack. Zeer slim! Lap straks staat hier een beer voor onze neus. Net zoals de olifanten in Zuid-Afrika wil je deze het liefst NIET tegenkomen (ondanks alle mooie plaatjes dit oplevert – het zijn en blijven agressieve levensbedreigende beesten)
Veilig aangekomen aan Lake Louise besluiten we om toch maar de broodjes in een bear proof bin te stoppen en geen risico's te nemen. (je weet wel geen tentjes omwille van bear attacks). Alhoewel als het aan Nico alleen lag, zouden we nu broodjes zitten eten. Hij heeft natuurlijk een wijfie die wat meer de poepers heeft – ja ook daar moet hij mee leren leven hé.
Lake Louise is gekend voor zijn smaragd blauwe kleur – maar niet in de winter want dan is ze wit van de sneeuw. Terwijl we daar zitten schijnt de zon, maar geen 5 minuten later vallen enkele wolken het meer in en begint het hevig te sneeuwen. Terug naar beneden zeker? Maar nu zonder broodjes en dus bear proof. Een stuk van de trail is echt voetje voor voetje zetten – de trail is amper 20 cm breed – een stap verkeerd en je zakt de dieperik in. Terug in het stadje drinken we eerst een koffie (ik met swiss chocolat taste – heerlijk) en kopen we wijn en bier. (Alberta pilsner???)
Terug op de campground neem ik een douche in de verwarmde toiletruimte. (nico gaat erna en heeft alleen lauw water – maar ik had heerlijk heet water, hi hi)
Et voila spaghetti klaargemaakt en dit verslag getypt.
Volgens het weerbericht zakt de temperatuur hier tot -9 graden.
DAG 11
Deze morgen iets later opgestaan – ah ja want we hebben gisteren de klok 1 uur moeten doordraaien. Dus in plaats van 7u, is het nu 8u. Het is grijs en het sneeuwt. We besluiten om door te rijden naar Banff via de Bow Valley Road. Van 18u tot 9u mag je hier niet rijden om de dieren wat meer vrijheid te geven. Om 9u30 rijden we, hopend om nog wat wilde beesties tegen te komen maar behalve veel sneeuw en zeer weinig andere voertuigen is het dus zeer rustig langs de weg. In Banff aangekomen rijden we naar de National Park campground - het lijkt eerder op een parking dan op een campground. Weeral zijn we ontgoocheld in de campgrounds van Canada. We rijden terug naar de stad, doen de laatste aankopen in Safeway en maken een wandeling (Fenland trail) – door de bossen maar weer maar 2,4 km lang (geef toe dit is geen hike). We besluiten om eerst het stadje te bezoeken, maar het begint nu echt heel intens te sneeuwen. Even Starbucks koffie drinken en we komen buiten en de zon lacht ons vrolijk toe. Op naar de campground (of was het een parking?) We middagmalen en beginnen aan onze tweede wandeling – de Hoodoos -Bow Valley Trail. De trail is niet te vinden dus wandelen op goed geluk naar de vallei en jawel zonder het te beseffen zitten we op de juiste trail richting Bows Falls. Aan de falls hebben ze een gedrocht van een hotel gezet – ze zijn blijkbaar zot van mastodont van hotel in de vorm van een chateau (dit is al de derde die we zien) maar werkelijk vreselijk – wie poot zoiets neer (of neen wie geeft hier een vergunning voor). De falls zijn mooi en nog steeds wat bevroren.
We eindigen met een koffie in starbucks in de hoop dat er wifi is, maar deze is alleen voor klanten met een starbucks kaart en deze heb ik dus niet.
Dan maar verslagje afwerken.
DAG 12:
Vandaag begint de dag mooi. We trekken nog eerst de bergen in: naar de summit van Tunnel Mountain. Een klim van 3 km tot op 1690meter hoogte. Het uitzicht is adembenemend mooi. In de zon kijken we naar de bergen die ons aan beide kanten omgeven. We wandelen terug en vertrekken naar onze laatste stopplaats op 90 km van Calgary. Bow Valley Provincial Park, Willow Creek. De Provincial Park camping is open maar ligt letterlijk naast de autostrade, geen boompje, volledig leeg en geen water wegens vriestemperaturen. Nog even naar visitor centrum maar ook deze is gesloten. We keren 40 km terug naar Banff en gaan terug op ons plaatsje met uitzicht op de bergen staan.
In Revelstoke het laatste boek van Jonathan Kellerman gekocht, in de zon begin ik deze te lezen. Maar lang duurt het niet want de wolkjes trekken elkaar aan en eenmaal de zon weg is, voel je vlug de koude. Terug naar binnen. Nico trekt er alleen op uit en komt enthusiast terug: hij heeft twee elks gezien. Ondertussen grazen twee white tailed deers voor onze camper en lees ik blz 402 van Bones (uit!)
zondag 12 april 2009
When we left Belgium, we first went to Amsterdam, capital of the Netherlands. It's the first time I've ever been there. And I must say that Amsterdam has something no other capital city has shown to me. It feels like a small village, where you would love to live. Everywhere small streets, thousands of bikes, small houses, streets where children play. Where are the big buildings? The impressive churches? The expensive houses? Everything is so small and yes that makes A'dam quite special but strolling through her small streets you keep wandering where the glamour en prestige of the capital city has gone?
After a good night sleep, we took our flight to London (where we had 45 minutes to change flights) to Toronto (where we had 30 minutes time to change flights, go through migration, pick up our luggage en recheck them in. You want believe it but we've done it and even more unbelievable our luggage did the same. You keep wandering how they manage to do it.
When we flew over Canada we only saw snow. At that time we realized how crazy it is to travel to Canada with a motorhome early spring.
When we woke up in Vancouver: the sky was blue and the sun was shining. We couldn't believe it but it was at least 18 degrees and sitting in the sun even more. After an hour of explanation we headed for our first provincial park: Lake Cultus.
The sun was shining beautiful, Nico made a big fire and sitting in our shorts we enjoyed our first night. Deborah told me that het family said spring was in the air: and sure are right.
Driving with such a huge motorhome is quite comfortable. If only it would consume not so much gasoline. Right now we have driven 700 km and have filled her up with 270 liter gas (and this is a new baby – only 20.000 km – imagine what an old one consumes).
We are however a little bit disappointed in the provincial parks – there actually only a small campground next to a highway. The campgrounds are wonderful, especially when you compare them with RV parks (which really are hell, yesterday we payed for one night but after using the dump station and staying for 1 hour we're so depressed that we simply leave and move on to the next provincial park) Since most provincial parks are only campgrounds there are not many trails and if there is one well it's only 2,5 km – no this is not what I call a trail. So were dreaming a little a bit about the wonderful national parks in Australia and the USA.
What Canada does have , is extraordinary views. They are really awesome. Seeing the lakes and the mountains: you just enjoy looking at them for hours.
We're now heading for the Canadian Rockies. At this moment we have 50 cm of snow around us.
Greetings from Revelstoke.
After a good night sleep, we took our flight to London (where we had 45 minutes to change flights) to Toronto (where we had 30 minutes time to change flights, go through migration, pick up our luggage en recheck them in. You want believe it but we've done it and even more unbelievable our luggage did the same. You keep wandering how they manage to do it.
When we flew over Canada we only saw snow. At that time we realized how crazy it is to travel to Canada with a motorhome early spring.
When we woke up in Vancouver: the sky was blue and the sun was shining. We couldn't believe it but it was at least 18 degrees and sitting in the sun even more. After an hour of explanation we headed for our first provincial park: Lake Cultus.
The sun was shining beautiful, Nico made a big fire and sitting in our shorts we enjoyed our first night. Deborah told me that het family said spring was in the air: and sure are right.
Driving with such a huge motorhome is quite comfortable. If only it would consume not so much gasoline. Right now we have driven 700 km and have filled her up with 270 liter gas (and this is a new baby – only 20.000 km – imagine what an old one consumes).
We are however a little bit disappointed in the provincial parks – there actually only a small campground next to a highway. The campgrounds are wonderful, especially when you compare them with RV parks (which really are hell, yesterday we payed for one night but after using the dump station and staying for 1 hour we're so depressed that we simply leave and move on to the next provincial park) Since most provincial parks are only campgrounds there are not many trails and if there is one well it's only 2,5 km – no this is not what I call a trail. So were dreaming a little a bit about the wonderful national parks in Australia and the USA.
What Canada does have , is extraordinary views. They are really awesome. Seeing the lakes and the mountains: you just enjoy looking at them for hours.
We're now heading for the Canadian Rockies. At this moment we have 50 cm of snow around us.
Greetings from Revelstoke.
Vandaag is bewolkt en echt koud. We besluiten om het wildpark te bezoeken, per slot van rekening hebben we een ommetoer van 120 km hiervoor gedaan. Het blijkt paaseieren dag te zijn dus vele kleine kinderen, vele luide muziek. We mogen aan de helft van de prijs binnen want we staan op hun RV park (allé wat je een camping kunt noemen). De eerste kooi zijn de grizzly- ze zien er schattig uit – nu weten we hoe ze er in het echt uitzien. Het park is bijzonder klein en echt veel is er niet te zien. In een uur tijd (en we hebben echt moeite gedaan om alles te bekijken en te herbekijken) staan we terug buiten. Het is amper 2u – grijs en een deprimerende campground. Ik maak gebruik van de wifi om op te zoeken welk provinciaal park in de regio open is. Ik vind er eentje op 35 km – op weg naar Revelstoke onze volgende bestemming. De campground gaat pas 15 mei open (zoals zoveel) maar de poort is niet gesloten. We wagen het er op. Als het toch gesloten is kunnen we nog steeds terugkeren (want we hebben per slot van rekening betaald nietwaar). Via een gravelroad (soms echt cross country – ik doe op een bepaald moment mijn ogen dicht – ik durf het niet meer aanzien) maar Nico rijdt beheerst door (oh help wat doe ik hem aan). We komen aan op de campground – verlaten. Eindelijk na een week Canada heb ik het gevoel om in een echt Nationaal Park toe te komen. OK we moesten daarvoor een rough road nemen maar het resultaat is fenomenaal – een bevroren meer, en echt middenin de natuur. En ja ook het eerste wildlife zien we: twee zeearenden zitten op een boom voor zich uit te staren (in een bevroren meer niet veel vis zeker?), een bever zwemt voor ons (hoe kan dat in een bevroren meer? - telkens wanneer er een scheur in het ijs zit komt de bever naar boven – wonderbaarlijk niet) twee herten passeren 's avonds al grazend en een forel mist zijn sprong en belandt op het ijs – met elilepsie stuiptrekkingen slaagt hij erin om terug in het water te belanden.
Nico vindt overal grote blokken hout en hij slaagt er in om een megagroot vuur te maken – en dat is nodig wat koud zal het hier worden.
DAG 8/
Vandaag terug de unsealed road naar Chance. Vandaag rijden we naar de Rocky Mountains dus sneeuw en koude wacht op ons. Eenmaal terug op de sealed road merken we dat onze ruit vooraan een barst heeft van 50 cm. Daar waar er reeds een kleine breuk was is nu door de combinatie van koude en warme blazer gebarsten. Damn it. Volgens de verzekering dragen wij 350$ van de kosten als er glasschade is, maar dit was natuurlijk reeds bestaande schade. We beseffen nu dat we geen kopie gekregen hebben van het formulier waar de schade, km en benzine op stond. Hopelijk is dit normaal. We besluiten om verder te rijden en aangekomen in Revelstoke te bellen. We tanken nog maar eens 70 liter (man dit beestje zuipt zich te pletter). Om 11u komen we toe in Revelstoke - op naar de KAO campground die volgens de website year round open. De sneeuw ligt nog zeker 50 cm hoog - hier kamperen? We checken in - een chinees komt naar ons toe en kijkt ons toe - jawel we kunnen hier staan voor 20$ (met electriciteit - geen water - logisch nietwaar). We bellen Canadream maar daat vertellen ze ons dat dit geen emergency is en we terug moeten bellen op dinsdag. Hoe voorkomen dat de ruit verder barst? Niet. Het chineesje komt kijken en geeft ons plakband. Geeft toch een iets beter gevoel niet.
Straks te voet naar de stad. Volgens de GPS slechts 4km - chineesje verklaart ons zot. Maar zo ver is het nu ook weer niet hé.
Nico vindt overal grote blokken hout en hij slaagt er in om een megagroot vuur te maken – en dat is nodig wat koud zal het hier worden.
DAG 8/
Vandaag terug de unsealed road naar Chance. Vandaag rijden we naar de Rocky Mountains dus sneeuw en koude wacht op ons. Eenmaal terug op de sealed road merken we dat onze ruit vooraan een barst heeft van 50 cm. Daar waar er reeds een kleine breuk was is nu door de combinatie van koude en warme blazer gebarsten. Damn it. Volgens de verzekering dragen wij 350$ van de kosten als er glasschade is, maar dit was natuurlijk reeds bestaande schade. We beseffen nu dat we geen kopie gekregen hebben van het formulier waar de schade, km en benzine op stond. Hopelijk is dit normaal. We besluiten om verder te rijden en aangekomen in Revelstoke te bellen. We tanken nog maar eens 70 liter (man dit beestje zuipt zich te pletter). Om 11u komen we toe in Revelstoke - op naar de KAO campground die volgens de website year round open. De sneeuw ligt nog zeker 50 cm hoog - hier kamperen? We checken in - een chinees komt naar ons toe en kijkt ons toe - jawel we kunnen hier staan voor 20$ (met electriciteit - geen water - logisch nietwaar). We bellen Canadream maar daat vertellen ze ons dat dit geen emergency is en we terug moeten bellen op dinsdag. Hoe voorkomen dat de ruit verder barst? Niet. Het chineesje komt kijken en geeft ons plakband. Geeft toch een iets beter gevoel niet.
Straks te voet naar de stad. Volgens de GPS slechts 4km - chineesje verklaart ons zot. Maar zo ver is het nu ook weer niet hé.
zaterdag 11 april 2009
DAG 4
Terug vroeg uit de veren. Tijdens het academiejaar geraak ik met moeite uit mijn bed en nu ben ik elke dag om 7u klaarwakker. Het zal wel iets te maken hebben met de time zone. Terwijl ik naar het toilet wandel kom ik een eekhoorntje tegen, vliegen twee robins mij voorbij (roodborstje alleen veel groter dan de Europese) en zie ik de zon schijnen op het meer. Zo wil ik elke dag wakker worden. Na een heerlijk ontbijt besluiten we om een wandeling te maken: the big douglas Fir loop. Een mooie wandeling tot aan een mega grote en oude boom maar loopt het pad dood – er zit niets anders op dan op onze passen terug te keren.
Het is 9u en we vertrekken richting Hope. De zon zit uit en een mooie blauwe lucht spint zich voor ons uit. Voor we doorrijden, stoppen we bij Walmart om picknick stoeltjes te kopen en te tanken. Nico besluit om 100 liter te tanken (gisteren nog maar 50 liter getankt) – de tank zit amper ¾ vol. Ik vrees dat we aan 25 liter per 100 km zullen zitten. Niet te geloven hé. De prijs van de benzine schommelt ongelooflijk. Blijkbaar zijn er vaak lokale taksen die de prijs ongelooflijk doen stijgen zoals bv. In Vancouver. Wat compleet absurd is, want Vancouver ligt op de grens met de US en blijkbaar gaan alle canadezen gewoon over de grens want de helft goedkoper. En als je dan meteen een tank van 150 liter kunt voltanken – ja dan kan dit wel wat schelen, nietwaar.
In Hope rijden we meteen naar de campground: Othello Tunnels (met wifi!). De camping is heel oubollig maar de service des te aangenamer. We zoeken een plaatsje in de zon en na ons middagmaal vertrekken we meteen naar de Othello tunnels – begin 20e eeuw op spectaculaire wijze gegraven. Maar de tunnels zijn nog gesloten (winter) en dus nemen we op aanraden van de campground manager een wilderness trail. Berg op en berg af: intensief maar een zeer mooie wandeling. 's Avonds Tortilla's in onze gezellige camper en je gelooft het niet maar we gaan weer vroeg naar bed. Wedden dat we morgen om 7u weer klaarwakker zijn?
Jawel! Om 7u terug klaarwakker. Geen kaas om te ontbijten, dus dan maar een eitje gekookt. Op naar Hope om er wat kaas te kopen. Buiten de winkel staat een prachtige boxer, eerst even strelen natuurlijk. Zo'n rustig, zo zacht en zo mooie hond. En dan op naar Manning Park.
We stijgen snel en hoe langer hoe meer sneeuw naast ons. De weg is vrij maar de meters hoge sneeuw maakt indruk op ons. Soms zijn de verkeersborden naast de weg nog maar net zichtbaar boven de sneeuw. De hoge toppen, de hellingen waarlangs duidelijk lawines naar beneden zijn gekomen, de picknickplaatsen bedolven onder de sneeuw. Nico heeft eentje uitgetest en zakte diep in de sneeuw weg waardoor hij vlug terug was. We rijden verder naar Princeton waar we nog maar eens 50 liter tanken (en wij zijn niet eens 400 km verder weg – leve onze zuinig mobiel thuis) en we stoppen langs een prachtige rivier waar we genieten van de zon en ons boekje.
Het uitzicht vanuit ons bed is adembenemend. De oevers van de rivier zijn bedekt met sneeuw en wij zitten in ons t-shirtje in de zon.
Ondertussen het eerste wildlife gezien maar we reden net te snel om te detecteren welk soort hertachtigen het waren. Vanavond aan het kampvuurtje zullen we genieten van de stilte en het kabbelende water.
DAG 5:
Je gelooft het nooit: om 7u terug klaarwakker! Ontbijt klaargemaakt en hop tegen 8u waren we weer op weg. We rijden langs oude goudmijn dorpjes, prachtige valleien en komen zo aan Okanagan meer. We rijden eerst naar Okanagan Falls – wat eigenlijk geen watervallen zijn – niet meer dan een kabbelend beekje. De campground vinden we maar niets – eigenlijk zijn we een beetje ontgoocheld in de parken. Ze liggen meestal naast een drukke weg (dus voor de rust hoef je het niet te doen), ze zijn klein en basic (dus voor het comfort hoef je het niet te doen), er zijn geen trails en ze kosten eveneel als de commerciële campgrounds waar je dan wel full service hebt. Vooral het onbreken van trails ontgoocheld ons. We rijden door naar Kelowna omdat er volgens onze informatie hier wel trails zijn. Er schijnt een waterzonnetje - het is nog steeds 16° - dus we kunnen nog steeds buiten leven ook dit vinden we leuk. We komen om 11u toe in Bear Creek – en er is wel wat volk op deze campground. Het is dan ook de vooravond van Easter weekend (easter friday = public holiday). We maken een wandeling langs de canyon trail – mooie canyon maar een wandeling van amper een uurtje. De zon geraakt meer en meer omsluierd waardoor het fris wordt.
DAG 6
Terug om 7u uit de veren. Overal worden de kampvuurtjes aangestoken. Kamperen in canada heeft toch wel iets van luxe - de caravans die we hier hebben zien binnenrijden gisteren (en het waren er veel!) zijn helve huizen die dan nog eens aan alle kanten kunnen uitgetrokken worden - ze zijn allemaal gloednieuw en ze worden getrokken door een pickup die als ze vertrekken eerder klinken alsof een truck passeert. Wij dachten dat we een enorm grote camper (RV) hadden maar wanneer we alle andere caravans, fith wheels en motorhomes zien dan blijkt onze toch een beetje een kleintje te zijn.
Vandaag rijden we richting Kekuli bay- terug een provincial park. We hopen dat er deze keer wel wat trails zijn. Het is vandaag bewolkt met zon en tussendoor zien we felblauwe lucht. We rijden de campground aan een mooie baai aan een groot meer middenin de bergen op. Plaats genoeg - we zoeken een plaatsje in de zon. Er vertrekt inderdaad een nature trail vanop de campground. Eigenlijk gewoon een toertje rond de camping. De provincial parks in Canada ontgoochelen mij behoorlijk. We wandelen graag en de mooiste wandeling die we tot nu toe gedaan hebben, hebben we als tip gekregen van een privé campground. We besluiten om dan maar een wandeling langs de weg te doen -langs het meer. Natuurlijk mooi, maar langs een trail wandelen is toch meer wat ik van Canada had verwacht. Wanneer we terug naar de campground wandelen, schijnt de zon onwaarschijnlijk. Korte broek, topje : heerlijk. Later blijkt dat we beiden rood verbrand zijn.
Op de campground zitter er overal rodents (knaagdieren) - we zien ze voor onze camper zitten en ze zijn ongelooflijk schattig. We vragen aan de host welke beestjes dit zijn: blijkbaar marmotjes. Blijkbaar zater er vorig jaar meer dan 400 marmotjes op de campground en hebben ze er meer dan 300 naar een afvalstortplaats gebracht. De kleine 100 die er nu nog zitten - zijn genoeg om te observeren.
's avonds kampvuurtje en heerlijke biefstuk.
DAG 7:
Vandaag laat opgestaan: het was 7u45 hi hi
Donker wolken: vandaag zeker regen. We rijden naar Kamloops omdat er daar een natuurpark is met een RVpark (met wifi!). De camping is om bij te huilen. Nu weten waarom de provincial parks zoveel succes hebben en waarom zelfs Othello campground een zegen was. Gelukkig is dit maar voor 1 dag.
Terug vroeg uit de veren. Tijdens het academiejaar geraak ik met moeite uit mijn bed en nu ben ik elke dag om 7u klaarwakker. Het zal wel iets te maken hebben met de time zone. Terwijl ik naar het toilet wandel kom ik een eekhoorntje tegen, vliegen twee robins mij voorbij (roodborstje alleen veel groter dan de Europese) en zie ik de zon schijnen op het meer. Zo wil ik elke dag wakker worden. Na een heerlijk ontbijt besluiten we om een wandeling te maken: the big douglas Fir loop. Een mooie wandeling tot aan een mega grote en oude boom maar loopt het pad dood – er zit niets anders op dan op onze passen terug te keren.
Het is 9u en we vertrekken richting Hope. De zon zit uit en een mooie blauwe lucht spint zich voor ons uit. Voor we doorrijden, stoppen we bij Walmart om picknick stoeltjes te kopen en te tanken. Nico besluit om 100 liter te tanken (gisteren nog maar 50 liter getankt) – de tank zit amper ¾ vol. Ik vrees dat we aan 25 liter per 100 km zullen zitten. Niet te geloven hé. De prijs van de benzine schommelt ongelooflijk. Blijkbaar zijn er vaak lokale taksen die de prijs ongelooflijk doen stijgen zoals bv. In Vancouver. Wat compleet absurd is, want Vancouver ligt op de grens met de US en blijkbaar gaan alle canadezen gewoon over de grens want de helft goedkoper. En als je dan meteen een tank van 150 liter kunt voltanken – ja dan kan dit wel wat schelen, nietwaar.
In Hope rijden we meteen naar de campground: Othello Tunnels (met wifi!). De camping is heel oubollig maar de service des te aangenamer. We zoeken een plaatsje in de zon en na ons middagmaal vertrekken we meteen naar de Othello tunnels – begin 20e eeuw op spectaculaire wijze gegraven. Maar de tunnels zijn nog gesloten (winter) en dus nemen we op aanraden van de campground manager een wilderness trail. Berg op en berg af: intensief maar een zeer mooie wandeling. 's Avonds Tortilla's in onze gezellige camper en je gelooft het niet maar we gaan weer vroeg naar bed. Wedden dat we morgen om 7u weer klaarwakker zijn?
Jawel! Om 7u terug klaarwakker. Geen kaas om te ontbijten, dus dan maar een eitje gekookt. Op naar Hope om er wat kaas te kopen. Buiten de winkel staat een prachtige boxer, eerst even strelen natuurlijk. Zo'n rustig, zo zacht en zo mooie hond. En dan op naar Manning Park.
We stijgen snel en hoe langer hoe meer sneeuw naast ons. De weg is vrij maar de meters hoge sneeuw maakt indruk op ons. Soms zijn de verkeersborden naast de weg nog maar net zichtbaar boven de sneeuw. De hoge toppen, de hellingen waarlangs duidelijk lawines naar beneden zijn gekomen, de picknickplaatsen bedolven onder de sneeuw. Nico heeft eentje uitgetest en zakte diep in de sneeuw weg waardoor hij vlug terug was. We rijden verder naar Princeton waar we nog maar eens 50 liter tanken (en wij zijn niet eens 400 km verder weg – leve onze zuinig mobiel thuis) en we stoppen langs een prachtige rivier waar we genieten van de zon en ons boekje.
Het uitzicht vanuit ons bed is adembenemend. De oevers van de rivier zijn bedekt met sneeuw en wij zitten in ons t-shirtje in de zon.
Ondertussen het eerste wildlife gezien maar we reden net te snel om te detecteren welk soort hertachtigen het waren. Vanavond aan het kampvuurtje zullen we genieten van de stilte en het kabbelende water.
DAG 5:
Je gelooft het nooit: om 7u terug klaarwakker! Ontbijt klaargemaakt en hop tegen 8u waren we weer op weg. We rijden langs oude goudmijn dorpjes, prachtige valleien en komen zo aan Okanagan meer. We rijden eerst naar Okanagan Falls – wat eigenlijk geen watervallen zijn – niet meer dan een kabbelend beekje. De campground vinden we maar niets – eigenlijk zijn we een beetje ontgoocheld in de parken. Ze liggen meestal naast een drukke weg (dus voor de rust hoef je het niet te doen), ze zijn klein en basic (dus voor het comfort hoef je het niet te doen), er zijn geen trails en ze kosten eveneel als de commerciële campgrounds waar je dan wel full service hebt. Vooral het onbreken van trails ontgoocheld ons. We rijden door naar Kelowna omdat er volgens onze informatie hier wel trails zijn. Er schijnt een waterzonnetje - het is nog steeds 16° - dus we kunnen nog steeds buiten leven ook dit vinden we leuk. We komen om 11u toe in Bear Creek – en er is wel wat volk op deze campground. Het is dan ook de vooravond van Easter weekend (easter friday = public holiday). We maken een wandeling langs de canyon trail – mooie canyon maar een wandeling van amper een uurtje. De zon geraakt meer en meer omsluierd waardoor het fris wordt.
DAG 6
Terug om 7u uit de veren. Overal worden de kampvuurtjes aangestoken. Kamperen in canada heeft toch wel iets van luxe - de caravans die we hier hebben zien binnenrijden gisteren (en het waren er veel!) zijn helve huizen die dan nog eens aan alle kanten kunnen uitgetrokken worden - ze zijn allemaal gloednieuw en ze worden getrokken door een pickup die als ze vertrekken eerder klinken alsof een truck passeert. Wij dachten dat we een enorm grote camper (RV) hadden maar wanneer we alle andere caravans, fith wheels en motorhomes zien dan blijkt onze toch een beetje een kleintje te zijn.
Vandaag rijden we richting Kekuli bay- terug een provincial park. We hopen dat er deze keer wel wat trails zijn. Het is vandaag bewolkt met zon en tussendoor zien we felblauwe lucht. We rijden de campground aan een mooie baai aan een groot meer middenin de bergen op. Plaats genoeg - we zoeken een plaatsje in de zon. Er vertrekt inderdaad een nature trail vanop de campground. Eigenlijk gewoon een toertje rond de camping. De provincial parks in Canada ontgoochelen mij behoorlijk. We wandelen graag en de mooiste wandeling die we tot nu toe gedaan hebben, hebben we als tip gekregen van een privé campground. We besluiten om dan maar een wandeling langs de weg te doen -langs het meer. Natuurlijk mooi, maar langs een trail wandelen is toch meer wat ik van Canada had verwacht. Wanneer we terug naar de campground wandelen, schijnt de zon onwaarschijnlijk. Korte broek, topje : heerlijk. Later blijkt dat we beiden rood verbrand zijn.
Op de campground zitter er overal rodents (knaagdieren) - we zien ze voor onze camper zitten en ze zijn ongelooflijk schattig. We vragen aan de host welke beestjes dit zijn: blijkbaar marmotjes. Blijkbaar zater er vorig jaar meer dan 400 marmotjes op de campground en hebben ze er meer dan 300 naar een afvalstortplaats gebracht. De kleine 100 die er nu nog zitten - zijn genoeg om te observeren.
's avonds kampvuurtje en heerlijke biefstuk.
DAG 7:
Vandaag laat opgestaan: het was 7u45 hi hi
Donker wolken: vandaag zeker regen. We rijden naar Kamloops omdat er daar een natuurpark is met een RVpark (met wifi!). De camping is om bij te huilen. Nu weten waarom de provincial parks zoveel succes hebben en waarom zelfs Othello campground een zegen was. Gelukkig is dit maar voor 1 dag.
woensdag 8 april 2009
dinsdag 7 april 2009
Deze morgen om 7u opgestaan en de auto in richting A'dam. Slechts 235 km naar ons hotel. Het is mistig en koud terwijl men net mooi weer voorspeld had. Om 11u15 komen aan in ons hotel die gebouwd is langs de autostrade. Terwijl inchecken horen we de receptioniste aan de telefoon zeggen dat er veel bloed is – waarschijnlijk iemand die gevallen is – denken wij. Terwijl we wachten op de shuttle naar de Airport, horen we de sirene – waarschijnlijk de ambulance voor die persoon die gevallen is. Maar plots stormt de politie met kogelvrije vesten binnen en trekken ze hun pistool. Nog geen minuut later nog een bende flikken – duidelijk paniek. We horen iemand aan de receptie zeggen: we moeten nu het hoofd koel houden. Plots wordt alles hermetisch afgesloten en mag niemand het hotel nog uit. Drie ambulances komen toe en nog meer agenten met kogelvrije jassen. Het voelt niet echt veilig aan. Achter ons zit een koppeltje. De politie begint met hen te praten, plots worden ze beiden in de boeien gezet. Er wordt een politielint afgespannen. De recherche komt binnen – ja er is duidelijk iets aan de hand. Na 20 minuten worden de verdachten afgevoerd en mogen ook wij het hotel verlaten. Welkom in A'dam. Later lezen we op teletekst dat er een schietaccident in het hotel was tussen 4 gasten, waarbij één vrouw schot in haar hoofd heeft gekregen en dus ernstig verwond is. De drie medegasten zijn dus in boeien geslaan, maar voor de rest één groot mysterie. Vol bewondering kijk ik naar de receptiemedewerkers. Het schietaccident met blijkbaar zeer veel bloed was nog maar net gebeurd toen wij aan het inchecken waren, en men stond ons te woord alsof er niets aan de hand was. Zelfs geen beetje paniek.Enfin wij dus maar met de shuttle naar Airport waar de trein richting A'dam nemen (6,7 euro H/T – per persoon) In het centraal station volgen we de stroom mensen en proberen we de sfeer van deze stad op te snuiven. We wandelen langs de grachten en verkennen straatje per straatje de stad. Aan de musea staan zo'n lange rijen dat het bezoek aan de musea voor een andere keer zal zijn. Uiteraard wandelen we in de Walletjes – het is een bijzonder vreemd gevoel. Toeristen van allerlei slag – ook gezinnen met kleine kinderen wandelen tussen de prostituees en de coffee shops alsof het meest alledaagse is. Het was voor mij de eerste keer dat ik in Amsterdam was. Het is een bijzondere stad want je hebt het gevoel dat je eerder in een groot dorp bent, dan in een hoofdstad. De vele kleine steegjes, de duizende fietsen, de grachten zijn absoluut charmant maar toch mist het iets van de grandeur van andere hoofdsteden. Geen majestueuze gebouwen of kerken, vooral gezellige dorpsstraatjes. Terug naar het hotel, de rust is ondertussen teruggekeerd alhoewel er nog steeds een politiewagen staat. We trekken ons terug op onze mega grote kamer en genieten van een fles Australische wijn
Vroeg opgestaan weeral – met de shuttle naar de airport. Ik vind niet meteen de vlucht terug – logisch want ze hebben zonder ons te verwittigen de vlucht met 30 minuten verlaat. We zijn hier dus echt te vroeg. Brood en kaas gekocht bij Albert Heijn en dus tijd voor een lekker ontbijt. Wanneer we willen vertrekken komt de politie de ganse uitcheckbalie uitkammen. Ze draaien stoelen, tafels om, zelfs de dozen met papier worden door de scanner gehaald. Hierdoor loopt het inchecken vertraging op; waardoor we in London nog welgeteld 45 minuten hebben om onze volgende vlucht te halen, volgens onze papieren hebben we 90 minuten nodig. Een sprint tegen de tijd, maar die we net op tijd halen. Blijft de vraag of onze bagage ook zo snel is. De vlucht naar Toronto duurt 8u30 en gezien het een dagvlucht is, kijken we naar filmpjes zoals Australia (nog maar eens), Slumdog millionaire. Wanneer we landen in Toronto blijkt dat we maar 30 minuten hebben om onze vlucht te halen. Maar nu moeten we nog eerst door migration, onze bagage oppikken en deze terug inchecken. Onmogelijk lijkt het ons, vooral wanneer blijkt dat we zo maar eventjes naar de andere kant van de nieuwe luchthaven moeten stappen. Aan migratie loopt het vlot (wat een verschil met US), op onze bagage moeten we lang wachten, de tijd loopt – we hebben nog 5 minuten. Terug bagage inchecken en jawel ze staan op ons te wachten (You will have to run, ha ha) – nog maar eens door security en nog maar eens zeggen ze ons: They are already boarding, you will have to run. En jawel we hebben het vliegtuig en zitten ondertussen in ons hotel. Naast de deur burrito's gegeten en vroeg naar bed ... toch volgens Vancouver timezon
Terug vroeg opgestaan- logisch als je om 21u in je bed kruipt en je wel 6 timezones hebt doorkruist.
We maken een wandeling - op zoek naar een supermarkt. Ons GPS-systeem werkt feilloos en nog geen 30 minuten later hebben we ons grootwarenhuis – het blijkt een chinees grootwarenhuis te zijn – we lopen de gangen door en we hebben echt het gevoel van in een foute winkel te zijn. Dit is niet Canada maar een louche winkel in Beijing. We kopen één en ander aan. Alles is toch echt wel veel duurder. We kijken onze ogen uit wanneer we de prijs zien van alles – zelfs de US is que voedingswaren veel goedkoper. Niet aan te doen – eten moeten we dus kopen we alles wat we nodig hebben en kunnen dragen. Onderweg eten we mierzoete chinese koekjes als ontbijt- bahh Wewandelen terug naar hotel, pakken in en gaan naar buiten in de zon zitten. Ruim 20 graden – niet te geloven. Terwijl we vlogen over Canada zagen we overal dikke pakken sneeuw – ook als we nu rondom ons kijken zien we overal sneeuw en toch is het hier 20graden en een heerlijke zon. Om 11u30 komt het busje van Canadream ons ophalen in het hotel. Wij krijgen alle uitleg – nadien blijkt dat ze toch wel en ander aan vergeten zijn – gelukkig zijn we doorwinterde campers. GPS-systeem en weg zijn we. Nog eerst even tanken: 50 liter en de meter verandert niet ??? zou het kapot zijn? We cruisen door Canada aan een gezapig tempo – we stoppen aan Safeway doen onze final aankopen en krijgen Safeway kaart wat ons meteen 20$ winst oplevert en op naar Cultus Lake Provincial Park. Plaatsje aan het meer in de zon. We genieten van de zon. 's Avond steken we met sprokkelhout een vuurtje – onze buur geeft ons meteen een hele stapel brandhout. Uit vriendelijkheid ... alhoewel waarschijnlijk had hij gewoon last van de rook – met zijn droog hout was hij zeker dat er geen rook meer was. Vlees gebakken, kazakken, slaatje: heerlijk toch. Het blijfft klaar tot 20u en we konden in korte broek blijven buiten zitten tot 21u. Fantastisch hé.
Vroeg opgestaan weeral – met de shuttle naar de airport. Ik vind niet meteen de vlucht terug – logisch want ze hebben zonder ons te verwittigen de vlucht met 30 minuten verlaat. We zijn hier dus echt te vroeg. Brood en kaas gekocht bij Albert Heijn en dus tijd voor een lekker ontbijt. Wanneer we willen vertrekken komt de politie de ganse uitcheckbalie uitkammen. Ze draaien stoelen, tafels om, zelfs de dozen met papier worden door de scanner gehaald. Hierdoor loopt het inchecken vertraging op; waardoor we in London nog welgeteld 45 minuten hebben om onze volgende vlucht te halen, volgens onze papieren hebben we 90 minuten nodig. Een sprint tegen de tijd, maar die we net op tijd halen. Blijft de vraag of onze bagage ook zo snel is. De vlucht naar Toronto duurt 8u30 en gezien het een dagvlucht is, kijken we naar filmpjes zoals Australia (nog maar eens), Slumdog millionaire. Wanneer we landen in Toronto blijkt dat we maar 30 minuten hebben om onze vlucht te halen. Maar nu moeten we nog eerst door migration, onze bagage oppikken en deze terug inchecken. Onmogelijk lijkt het ons, vooral wanneer blijkt dat we zo maar eventjes naar de andere kant van de nieuwe luchthaven moeten stappen. Aan migratie loopt het vlot (wat een verschil met US), op onze bagage moeten we lang wachten, de tijd loopt – we hebben nog 5 minuten. Terug bagage inchecken en jawel ze staan op ons te wachten (You will have to run, ha ha) – nog maar eens door security en nog maar eens zeggen ze ons: They are already boarding, you will have to run. En jawel we hebben het vliegtuig en zitten ondertussen in ons hotel. Naast de deur burrito's gegeten en vroeg naar bed ... toch volgens Vancouver timezon
Terug vroeg opgestaan- logisch als je om 21u in je bed kruipt en je wel 6 timezones hebt doorkruist.
We maken een wandeling - op zoek naar een supermarkt. Ons GPS-systeem werkt feilloos en nog geen 30 minuten later hebben we ons grootwarenhuis – het blijkt een chinees grootwarenhuis te zijn – we lopen de gangen door en we hebben echt het gevoel van in een foute winkel te zijn. Dit is niet Canada maar een louche winkel in Beijing. We kopen één en ander aan. Alles is toch echt wel veel duurder. We kijken onze ogen uit wanneer we de prijs zien van alles – zelfs de US is que voedingswaren veel goedkoper. Niet aan te doen – eten moeten we dus kopen we alles wat we nodig hebben en kunnen dragen. Onderweg eten we mierzoete chinese koekjes als ontbijt- bahh Wewandelen terug naar hotel, pakken in en gaan naar buiten in de zon zitten. Ruim 20 graden – niet te geloven. Terwijl we vlogen over Canada zagen we overal dikke pakken sneeuw – ook als we nu rondom ons kijken zien we overal sneeuw en toch is het hier 20graden en een heerlijke zon. Om 11u30 komt het busje van Canadream ons ophalen in het hotel. Wij krijgen alle uitleg – nadien blijkt dat ze toch wel en ander aan vergeten zijn – gelukkig zijn we doorwinterde campers. GPS-systeem en weg zijn we. Nog eerst even tanken: 50 liter en de meter verandert niet ??? zou het kapot zijn? We cruisen door Canada aan een gezapig tempo – we stoppen aan Safeway doen onze final aankopen en krijgen Safeway kaart wat ons meteen 20$ winst oplevert en op naar Cultus Lake Provincial Park. Plaatsje aan het meer in de zon. We genieten van de zon. 's Avond steken we met sprokkelhout een vuurtje – onze buur geeft ons meteen een hele stapel brandhout. Uit vriendelijkheid ... alhoewel waarschijnlijk had hij gewoon last van de rook – met zijn droog hout was hij zeker dat er geen rook meer was. Vlees gebakken, kazakken, slaatje: heerlijk toch. Het blijfft klaar tot 20u en we konden in korte broek blijven buiten zitten tot 21u. Fantastisch hé.
vrijdag 27 maart 2009
Op 4 april vertrekken we voor twee weken naar Canada om met een camper naar de Rockies te reizen. Het is nog winter dus wordt het een sneeuwvakantie. Meestal zoeken we de zon op maar deze keer wordt het dus koude en sneeuw. Ik toch hoop dat we af en toe kunnen genieten van een eerste lentezonnetje.Wil je weten hoe onze reis eruit ziet dan kun je op, klik dan op deze link.
We vertrekken zaterdag naar Amsterdam, voor mij de eerste keer dat ik Amsterdam bezoek. 's avonds overnachten we in een Airport hotel waar we meteen onze auto twee weken mogen achterlaten.
Zondagmorgen nemen we de vlucht naar London - via tussenstop in Toronto - om uiteindelijk om 19u30 plaatsenlijke tijd in Vancouver te landen.
Vooraleer je met een RV in Canada mag rijden, moet je eerst 1 nacht in een hotel slapen. Dus overnachten we terug in een Airport hotel Travelodge. In de namiddag pikken we de camper op en rijden we naar ons eerste Provincial Park.
On the 4th o
f April we leave for a two week holiday in the Canadian Rockies; Although we're used to travel to places with abundant sunshine, this time cold weather and snow will be more likely. We do hope that we may enjoy some spring sunshine.If you want to see our trip on a map, you can click on this link.
On Saturday the 4th of April we leave for Amsterdam, a city I've never visited before. We stay at an airport hotel, quite comfortable since we can leave our car for two weeks at the hotel. Sunday morning we fly to London, from there to Toronto, to arrive at last in Vancouver. When you rent a camper RV in Canada you have to stay one night in a hotel before you can pick up your camper RV. So again we stay the night in an airport hotel Travelodge. On Monday we pick up our motorhome and we head towards our first provincial park.
zat 4/4
Brugge – Amsterdam 268km
Van Der Valk hotel Rijksweg 4, 3 Schiphol
zon 5/4
Amsterdam – London – Toronto - Vancouver
A’dam – London (10.15 – 10.30) (1u)
London – Toronto (12.35 – 15.40) (8u)
Toronto – Vancouver (17.00-18.53) (5u)
Travelodge Hotel Vancouver Airport
3071 St. Edwards Drive
Richmond, BC V6X 3K4, Canada
ma 6/4
Cultus Lake Provincial Park, Delta Grove Campground & Entrance Bay CampgroundSeven . Sisters Trail connects Entrance Bay and Clear Creek Campgrounds. Along the trail, stands a group of large Douglas-fir trees, once numbering seven (2 hours return).
Giant Douglas-fir Trail begins 150 metres west of Delta Grove campground. The walk leads to this forest goliath and also connects with Clear Creek campground (45 minute return walk) .
Cold water taps, flush toilets, sani-station/dump, hot showers
Vehicle Accessible Camping Fee: $24.00 per party / night
Di 7/4
Othello Tunnels Campground & RV Park, 67851 Othello Rd, Fraser Valley
in the bottom of the Coquihalla Canyon
full hook-ups, Free hot showers, Wi Fi for registered guests
25$ full hook up
Kettle Valley Railway Trail , easy, Round trip is 8 km
Hope-Nicola Valley Trail,medium, Round trip: 8 km
Ladner Creek, easy, Round trip: 3 km
Woe 8/4
Stemwinder Provincial Park
one hand pump for water, pit toilets, self-register
Vehicle Accessible Camping Fee: $15.00 per party / night
Do 9/4
Okanagan Falls Provincial Park
A trail runs along the dike on the west side of the Okanagan River through the campground and continues south outside the park boundary.Cold water taps, two pit toilets, self-registerVehicle Accessible Camping Fee: $19.00 per party / night
Vrij 10/04
Bear Creek Provincial Park, Kelowna, British Columbia
Bear Creek Canyon trail, allow 1 hour to hike Canyon
Flush and pit toilets, washroom building, free hot showers, sani-station/dump
Vehicle Accessible Camping Fee: $15.00 per party / night
zat 11/04
Kekuli Bay Provincial Park
There are 2.6 km of gravel walking trails through the grasslands around the campground.
Cold water taps, flush toilets, warm showers
Vehicle Accessible Camping Fee: $24.00 per party / night
zon 12/04
Kamloops RV Park, 9225 Dallas Drive, Kamloops
Hot showers, Full hook up, Sani dump, wireless internet
Wildlife Park right next door, discounted entry into the BC Wildlife Park
Water & Power - $24.61, Full Service - $26.75
Ma 13/04
Smokey Bear Campground, 5 km west of Revelstoke on Highway 1
Free WiFi, Washrooms, Laundromat, full hook up
25$ full hook up
Di 14/04
Lake Louise Trailer Campground
Lake Louise Trailer, 32,3$
electricity
Woe 15/04
Lake Louise Trailer Campground
Lake Louise Trailer, 32,3$
electricity
Do 16/04
Tunnel Mt. Campground Village 2
electricity, 32,3$
Vrij 17/04
Canadream (voor 10u) – na 10u = 75$ per uur
2510 27 St NE, Calgary, AB, Canada
Vlucht: Calgary – London (19.45 – 11.10) (8u30)
Zat18/04
Vlucht: London – A’dam (13.10 – 15.30) (1u)
Brugge – Amsterdam 268km
Van Der Valk hotel Rijksweg 4, 3 Schiphol
zon 5/4
Amsterdam – London – Toronto - Vancouver
A’dam – London (10.15 – 10.30) (1u)
London – Toronto (12.35 – 15.40) (8u)
Toronto – Vancouver (17.00-18.53) (5u)
Travelodge Hotel Vancouver Airport
3071 St. Edwards Drive
Richmond, BC V6X 3K4, Canada
ma 6/4
Cultus Lake Provincial Park, Delta Grove Campground & Entrance Bay CampgroundSeven . Sisters Trail connects Entrance Bay and Clear Creek Campgrounds. Along the trail, stands a group of large Douglas-fir trees, once numbering seven (2 hours return).
Giant Douglas-fir Trail begins 150 metres west of Delta Grove campground. The walk leads to this forest goliath and also connects with Clear Creek campground (45 minute return walk) .
Cold water taps, flush toilets, sani-station/dump, hot showers
Vehicle Accessible Camping Fee: $24.00 per party / night
Di 7/4
Othello Tunnels Campground & RV Park, 67851 Othello Rd, Fraser Valley
in the bottom of the Coquihalla Canyon
full hook-ups, Free hot showers, Wi Fi for registered guests
25$ full hook up
Kettle Valley Railway Trail , easy, Round trip is 8 km
Hope-Nicola Valley Trail,medium, Round trip: 8 km
Ladner Creek, easy, Round trip: 3 km
Woe 8/4
Stemwinder Provincial Park
one hand pump for water, pit toilets, self-register
Vehicle Accessible Camping Fee: $15.00 per party / night
Do 9/4
Okanagan Falls Provincial Park
A trail runs along the dike on the west side of the Okanagan River through the campground and continues south outside the park boundary.Cold water taps, two pit toilets, self-registerVehicle Accessible Camping Fee: $19.00 per party / night
Vrij 10/04
Bear Creek Provincial Park, Kelowna, British Columbia
Bear Creek Canyon trail, allow 1 hour to hike Canyon
Flush and pit toilets, washroom building, free hot showers, sani-station/dump
Vehicle Accessible Camping Fee: $15.00 per party / night
zat 11/04
Kekuli Bay Provincial Park
There are 2.6 km of gravel walking trails through the grasslands around the campground.
Cold water taps, flush toilets, warm showers
Vehicle Accessible Camping Fee: $24.00 per party / night
zon 12/04
Kamloops RV Park, 9225 Dallas Drive, Kamloops
Hot showers, Full hook up, Sani dump, wireless internet
Wildlife Park right next door, discounted entry into the BC Wildlife Park
Water & Power - $24.61, Full Service - $26.75
Ma 13/04
Smokey Bear Campground, 5 km west of Revelstoke on Highway 1
Free WiFi, Washrooms, Laundromat, full hook up
25$ full hook up
Di 14/04
Lake Louise Trailer Campground
Lake Louise Trailer, 32,3$
electricity
Woe 15/04
Lake Louise Trailer Campground
Lake Louise Trailer, 32,3$
electricity
Do 16/04
Tunnel Mt. Campground Village 2
electricity, 32,3$
Vrij 17/04
Canadream (voor 10u) – na 10u = 75$ per uur
2510 27 St NE, Calgary, AB, Canada
Vlucht: Calgary – London (19.45 – 11.10) (8u30)
Zat18/04
Vlucht: London – A’dam (13.10 – 15.30) (1u)
Abonneren op:
Posts (Atom)
